CONSELLOS
• Animar a que todas e todos expresen os seus puntos de vista.
• Cortar polo sano as discusións reiteradas entre dous individuos, a monopolización da palabra e a repetición de argumentos.
• Expoñer no momento oportuno cáles son as normas e os procedementos a seguir polo grupo.
• Solicitar que cada persoa fale por sí mesma.
• Buscar os puntos de acordo, enumeralos e devolvelos ó grupo. Sintetizar.
• Estar pendente do tiempo que queda e facelo saber ós demáis. Se queda pouco, limitar as intervencións.
ACTITUDES PERSONAIS DURANTE A ASAMBLEA
As asembleas son un feito colectivo, pero non unha reunión de amigos. Debemos esforzarnos por ter unha actitude adecuada, evitando actitudes pasivas ou protagonistas. Ser conscentes que a asemblea é para resolver asuntos comúns. En orden a isto é útil coñecer algunhas das actitudes que se dan máis frecuentemente nas asembleas, tanto positivas como negativas e procurar facer un esforzo canalizarlas debidamente.
ACTITUDES POSITIVAS
• Comprensión e empatía. Admitir erros e modificar puntos de vista achegandoos ós de outras
persoas.
• Invitar a falar a persoas que intervieñen pouco, ceder o turno cando se estima que é máis interesante escoitar a outras e atendendo a quen fala.
• Mediar nos conflitos empregando o humor e a distensión, poñendo de releve os puntos nos que se coincide.
• Estimular as aportaciones dos demáis manifestando o noso acordo ou en caso contrario animar a que se expique ou profundice a proposta. .
• Manifestar as opinións falando en primeira persona. Non usar o plural para expresar o que pensas.
ACTITUDES NEGATIVAS
• Xeneralizar (“todos/as los/as …. sois ….”)
• Embarcarse en teorizacións eternas e explicacións suplementarias.
• Dialogar en pequeños corrillos durante o desenrrolo da asamblea.
• Saidas de ton ou pataletas
• Apatía.
• Atribuir a outra persona sentemientos ou actitudes propias.
• Pérdida de contacto coa realidade.
• Violencia simbólica: usar o modo colectivo para imponer ideas particulares de una persona, ocultar temas relevantes, burlas, interrumpir, no deixar falar, etc…
• Reforzar a autoridad de quen fala por medio de referirla a unha autoridade superior pero indiscutible (ciencia, ley…)
• Usar contradiccións e paradoxas para impoñer as personas alternativas confusas